Vlaams Parlement krijgt veeg uit de pan: ‘Privacy van de burger moet beter bewaakt worden’

08 februari 2024

Interview door Stijn Thormans met Liga-bestuurslid Peter Verhaege: In Amerika wordt Donald Trump vervolgd omdat hij na zijn presidentschap met bestuursdocumenten aan de haal ging. ‘Maar ook hier is dat risico reëel’, waarschuwt Peter Verhaeghe. ‘Daarom moet er nu actie ondernomen worden.’

Leve de democratie! Elke burger in dit leuke land heeft het recht om het parlement iets te vragen. Vorig jaar diende ik zo’n verzoek in, maar dat werd een grote sof. Mijn vraag om de reclame op de ruiten van de trams van De Lijn af te schaffen, werd meteen verticaal geklasseerd. Eén ding viel op: de voorzitter van het parlement en nog andere personen konden zien dat ik dat verzoek had ingediend. Van privacy was weinig sprake.

Problematisch, oordeelt Peter Verhaeghe, lid van de raad van bestuur van de Liga voor Mensenrechten en het burgercollectief Straten-Generaal. ‘Vandaag weet zelfs een kleine kaartclub dat je uiterst voorzichtig moet omspringen met persoonsgegevens. De tijd dat je zonder schroom en ongelimiteerd gegevens kon doorgeven ligt al lang achter ons. Onlangs organiseerde een vriend van een vriend een barbecue voor het goede doel. Hij had daarvoor al zijn werkcontacten gemaild. Wel, die man is daarvoor ontslagen. Kon niet, oordeelde de Privacycommissie. Als zelfs zoiets veroordeeld wordt, verwacht je toch dat zeker besturen, ministers en het Vlaams Parlement de privacywetgeving nauwgezet naleven. Ze blijven mensen die in hun denken en handelen kunnen afglijden. Het risico bestaat altijd dat ze die gegevens gaan gebruiken voor ideologische afrekeningen. Kijk naar de film Wil, naar het boek van Jeroen Olyslaegers.’

Is dat niet wat paranoïde?

Peter Verhaeghe: Nee hoor. Verzoekschriften zijn een getuigenis van een politieke mening van een persoon. In Vlaanderen liet intussen alvast één partij weten burgers ‘een rekening te willen presenteren’ wegens hun mening. Daarom is het belangrijk dat zo’n verzoekschrift anoniem kan worden ingediend. Dat dat nu niet gebeurt, is niet koosjer. Bovendien gebruiken ze dat ook als argument om verzoekschriften niet te publiceren op hun website, want ‘we moeten rekening houden met de privacy van de burger’. Maar als alle persoonsgegevens al voor de behandeling geschrapt worden, staat niets de publicatie van verzoekschriften nog in de weg. Dan kan iedereen de stem van de burgers lezen voor het parlementaire debat begint. Geen geheimdoenerij meer.

Gegevens van ontelbare burgers liggen voor het oprapen: mails, brieven, subsidiedossiers.

U diende daarover vorig jaar zelf een verzoekschrift in. Is er al nieuws?

Verhaeghe: De Vlaamse Toezichtcommissie heeft intussen een advies geformuleerd. Dat is de evenknie van de Privacycommissie, maar dan op Vlaams niveau. Ze was volgens mij duidelijk: het parlement krijgt een veeg uit de pan omdat het de privacy van burgers beter moet bewaken. Een verzoekschrift moet geanonimiseerd worden op het moment dat de parlementaire administratie het aankrijgt. Dus voor het voorgelegd wordt aan de voorzitter van het parlement.

Hoe reageerden de politici?

Verhaeghe: Niet blij, natuurlijk. Ze zouden hun interne reglement moeten veranderen en dat vinden ze niet fijn. Een van de volgende weken moet de plenaire vergadering van het parlement zich buigen over het voorstel van de Toezichtcommissie. Daarom roep ik alle parlementsleden op: laat dit niet passeren, zorg ervoor dat de parlementsvoorzitter alles in regel brengt met de privacy voor 8 mei, de dag dat alle parlementaire werkzaamheden stoppen.

Bijna niemand dient nog een verzoekschrift in, is het sop de kool waard? 

Verhaeghe: Dat klopt, maar voor mij is het symbolisch. De verzoekschriften zijn klein bier tegenover alle data die op de kabinetten slingeren. De gegevens van ontelbare burgers die tijdens deze regeerperiode rechtstreeks of onrechtstreeks in contact kwamen met een kabinet, liggen er voor het oprapen: mails, brieven, subsidiedossiers. Op het einde van een mandaat kan een politicus of een van zijn medewerkers die privacygegevens gewoon in een doos stoppen en meenemen. Kijk naar het politierapport in de zaak-Chovanec (de Slovaakse man die stierf na politiegeweld op de luchthaven van Charleroi, nvdr) dat Jan Jambon meenam toen hij wegging als minister van Binnenlandse Zaken. Hij mocht dat vertrouwelijke document uiteraard inkijken toen hij minister was, maar daarna had hij daar geen enkel recht op. In Amerika wordt ex-president Donald Trump vervolgd omdat hij na zijn presidentschap met bestuursdocumenten aan de haal ging. Ook hier moet dringend actie genomen worden om te waken over de privacy van burgers.

Deel dit artikel

   

Tags:

PRIVACY

Reageer

Reacties worden gemodereerd. Onaanvaardbare inhoud wordt niet gepubliceerd.