Ach ja, Google leest onze emails
19 april 2014
"Zal de postbode onze brieven in de toekomst dan ook maar openen?" Dat vraagt Caroline De Geest, juriste en beleidsmedewerker bij de Liga voor Mensenrechten, zich af naar aanleiding van het nieuws dat Google voortaan expliciet aangeeft dat het uw emailberichten leest.
Keek u er nog van op? Google wijzigde deze week haar privacyvoorwaarden en gaf daarin voor het eerst zelf toe onze in- en uitgaande e-mailberichten te lezen. De inhoud van onze berichten helpt het bedrijf om reclameboodschappen naar onze wensen en noden aan te passen. Of dacht u nu echt dat die advertentie pop-ups van uw favoriete sportmerk toevallig opdoken?
De boodschap die Google bracht, is amper nieuw te noemen. De internetreus bevestigt hiermee enkel wat velen al lang wisten. Nieuw is echter de gelatenheid die met deze bekentenis gepaard lijkt te gaan. We wisten dit toch al? Dus lijkt elke vorm van verontwaardiging dan maar meteen ongepast. Is er een proces van normalisatie ten aanzien van massasurveillance opgetreden die ons allen immuun maakt voor nieuwe onthullingen over snuffelpraktijken? Of zijn we inmiddels zo verknocht geraakt aan de diensten die Google ons biedt, dat we baatzuchtig een oogje dichtknijpen? Wie van de Google-diensten wil genieten, weet toch dat die daar een hoge privacyprijs voor betaalt. Aan ons dus de keuze. We moeten achteraf dan wel niet komen klagen. Want we wisten het toch?
Briefgeheim
En laat dat nu het enige heuglijke nieuws zijn dat hierover eigenlijk te melden valt. Google schept eindelijk de lang gevraagde transparantie over zijn beleid. Want wat velen dan misschien al dachten te weten, staat nu zwart op wit. Google-gebruikers weten nu waarmee ze instemmen. En de draagwijdte hiervan is niet min. Toelaten dat Google onze e-mails leest, staat gelijk aan het geven van toestemming aan de postbode dat onze brieven in de toekomst dan maar geopend mogen worden bezorgd. Waarom hechten we zoveel belang aan het traditionele briefgeheim maar hechten we niet dezelfde waarde aan het privé-aspect van elektronisch mailverkeer? Heeft het digitale tijdperk dan echt zo snel brandhout gemaakt van het laatste greintje privacy dat ons restte? En willen we echt enkel de voordelen zien die deze diensten ons gratis bieden?
There's no such thing as a free lunch. We hebben onze privacy verpatst in ruil voor gebruiksgemak, onlinespelletjes en voordelen. En we zijn ons amper bewust van de trade-off die we hierbij hebben gemaakt: het inruilen van een basisrecht uit digitale hebzucht. En dat terwijl Google lucratieve deals sluit door de verkoop van onze persoonlijke gegevens. Gegevens waarvan we tot gisteren nog hoopten dat ze alleen ons toebehoorden. Vandaag weten we beter. Maar we dienen dit niet langer normaal te vinden. De privacy-grens vervaagt. Overheidsdiensten schermen met veiligheidsbelangen, Google en co. met economische drijfveren. Privacy lijkt steeds ondergeschikt aan beide.
Maar dat hoeft lang niet zo te zijn. De keuze ligt inderdaad bij ons, maar slechts voldoende geïnformeerd kunnen we de juiste maken. En in dat opzicht bewijst Google ons met zijn bekentenis eigenlijk én eindelijk een ware dienst. Want transparanter dan dit wordt het niet meer. Tenzij het bedrijf morgen zijn samenwerking met de Amerikaanse inlichtingendienst opbiecht. Maar dat zal Edward Snowden ons wellicht nog eerder vertellen.
Wij trekken alvast de stekker uit onze Google-mailbox. En dat is geen moment te vroeg.
Reacties worden gemodereerd. Onaanvaardbare inhoud wordt niet gepubliceerd.
